"ลูกไม่ได้ทำงานราชการ ลูกทำงานเอกชนที่เงินเดือนมากกว่าราชการก็จริง แต่เมื่อถึงเวลาจะต้องอยู่ได้ด้วยตัวเองและไม่มีเงินบำนาญ ต้องรู้จักเก็บออมและลงทุนตั้งแต่ยังอายุน้อย" เป็นคำที่พ่อสอนผมตั้งแต่เรียนจบวิศวกรรมศาสตร์ใหม่ๆ และทำงานกับบริษัทในเครือซิเมนต์ไทยเป็นที่แรกหลังจากทำงานไปหลายปีรวมทั้งเรียนต่อและจบปริญญาโทด้านวิศวกรรมศาสตร์ที่ทำให้ได้ความรู้ทางการจัดการและการเงินเพิ่มพูนขึ้น ย้ายที่ทำงานอีกสองสามแห่ง ทำธุรกิจทั้งล้มเหลวและสำเร็จอีกสองสามอย่าง ก็เห็นว่าการเก็บเงินในธนาคารทั้งหมดนั้นคงไม่สร้างผลตอบแทนที่ดีได้ รวมทั้งไม่เป็นฐานรายได้ยามที่ไม่สามารถทำงานได้อีกต่อไป ต้องขอบคุณหนังสือหลายเล่มทั้งของไทยและต่างประเทศที่มีโอกาสได้อ่านเกี่ยวกับการลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ซึ่งดูแล้วเหมาะกับผู้ที่ทำงานประจำคือ ไม่มีเวลาทุ่มเทกับธุรกิจอื่นมากนัก และมีแนวทางการลงทุนในแบบ Value Investment หรือแนวเน้นคุณค่า (ซื้อของถูกวันนี้ เพื่อให้มันเติบโตและขึ้นราคาเองไปในวันหน้า) ที่ดูแล้วมีเหตุผลที่สุดให้เลือกใช้ จึงเริ่มลงทุนเรื่อยมา
นับถึงวันนี้ก็เกือบยี่สิบปีแล้ว และแม้จะมีรายได้จากการลงทุนในรูปแบบปันผลที่เรียกได้ว่าอยู่ได้โดยไม่ต้องทำงานอีกต่อไป แต่ก็ยังมุ่งมั่นทำงานเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้ประเทศ และแบ่งปันประสบการณ์ที่รู้มาและที่จะเรียนรู้เพิ่มขึ้นให้กับเพื่อนๆ นักลงทุนอื่นที่ต้องการเพิ่มโอกาสที่จะประสบความสำเร็จต่อไปในอนาคต ซึ่งต้องไม่ลืมคำว่า รวยเร็วก็ไม่ง่าย รวยง่ายก็ไม่เร็ว รวยเร็วด้วยง่ายด้วยก็ไม่ยั่งยืนนะครับ
