ตามลักษณะนิสัยของนักลงทุนแล้ว เรามักจะต้องหมั่นสังเกตสิ่งที่อยู่รอบๆ ตัวเราเสมอโดยเฉพาะธุรกิจที่อยู่รอบตัว ว่าอันไหนดูดีน่าจะมีกำไร น่าจะเติบโตได้ และที่สำคัญคือจะต้องเป็นสิ่งที่เราเห็นก่อนคนอื่นด้วย เรียกว่าเป็นการหาช่องทางในการลงทุนก็ไม่ผิด และเมื่อเรามองไป เราก็จะพบกับของสองอย่างคือ ธุรกิจที่ปัจจุบันนี้ก็อยู่ในตลาดหลักทรัพย์อยู่แล้ว และอีกประเภทหนึ่งก็คือที่ยังไม่ได้อยู่ในตลาดหลักทรัพย์ บางครั้งเราก็ตั้งคำถามในใจเล่นๆ เหมือนกันว่า สำหรับธุรกิจที่ปัจจุบันไม่ได้อยู่ในตลาดฯ แล้ว เราอยากให้ธุรกิจไหนเข้าซื้อขาย (รวมทั้งเพิ่มทุนด้วย) ในตลาดหลักทรัพย์?ก็นับว่าเป็นคำถามที่ดีและสามารถมองได้อย่างน้อยสองแง่มุม (หรืออาจจะมากกว่านั้นนะครับ) คือ
แง่มุมหนึ่งคือเราอยากได้กิจการที่ดีอยู่แล้ว และคิดว่่ามีกำไรดี (ซึ่งจริงๆ ก็คงมีกำไรดีจริงนั่นล่ะ) เข้ามาให้เราได้มีส่วนร่วมเป็นเจ้าของ ให้ได้ระดมทุนจากเราไปและสุดท้ายก็แบ่งกำไรให้เราด้วย - ในการนี้ก็คิดไม่ผิดหรอก แต่ก็ต้อบอยู่ที่ว่าธุรกิจดังกล่าวนั้นเข้่าตลาดมาด้วยราคาเท่าไร แพงเกินไปกับที่จะเป็นการลงทุนที่คุ้มค่าหรือไม่
อีกแง่มุมหนึ่ง เป็นมุมที่มองกิจการที่ดี มีประโยชน์กับประชาชนส่วนรวม แต่ด้วยการบริหารจัดการที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน อาจจะโดยคนของใครก็ตาม ซึ่งดูเหมือนไม่มีฝีมือมากพอ, เกิดการรั่วไหลสูง, ขยายกิจการ หาลูกค้า หาช่องทางใหม่ๆ ไม่ได้ จึงอยากให้นำเข้าตลาด เพื่อให้เกิดการบริหารงานที่โปร่งใส ได้ผู้บริหารที่มีฝีมือที่ผู้ถือหุ้นร่วมกันคัดเลือกมา และพลิกจากการขาดทุน การอยู่แบบ "ไปวันๆ ไร้ความภาคภูมิใจในงาน" (เวลาใครถามว่า ทำงานที่ไหน ผมเชื่อเลยว่าหลายคนภูมิใจที่จะตอบ ในขณะที่หลายๆ คนก็ตอบไปอย่างนั้นๆ และอีกหลายคนไม่อยากตอบก็มี)
โดยส่วนตัวแล้ว อยากเห็นการนำกิจการที่มีสิทธิประโยชน์บางอย่าง แต่ถูกบริหารอย่างซอมซ่อ รั่วไหลสูง เข้ามาระดมทุนในตลาดหลักทรัพย์ เพื่อให้เกิดสภาวะที่เรียกว่า win-win เกิดประโยชน์กับลูกค้า (ประชาชนที่ใช้สินค้า/บริการ) กับเจ้าของเงิน (เจ้าของเดิม, รัฐ, นักลงทุนรายใหม่ที่เพิ่มเงินเข้าไป) และกับประเทศชาติ (กิจการมีโอกาสจ่ายภาษีสูงขึ้น, รัฐมีโอกาสได้ส่วนแบ่งปันผลมากขึ้น) ก็น่าจะเป็นอีกมุมมองหนึ่งที่น่าพิจารณานะครับ
แต่บางที สำหรับในประเทศไทยเราแล้ว การทำอะไรบางอย่างด้วยเจตนาจะสร้างสภาพการณ์ win-win ก็อาจจะต้องฝ่าฟันอุปสรรคหมู่คนบางพวกไปก่อนเหมือนกันนะครับ
